Winderig en grootheidswaanzin

Het is de afgelopen dagen nog steeds zonnig, droog en lekker warm. Vandaag was het ook weer 24°C. Maar het waait behoorlijk, naar zee toe en dat is wel gebruikelijk hier.
Wij zijn bijna de enigen met ons zonneluifeltje, alle rolluifels zijn ingerold vanwege de wind.

Er waren een paar zaakjes die we moesten oplossen. Els wilde waspoeder voor een was in de machine en we hadden alleen vloeibaar wasmiddel. Twee met dubbelzijdig tape geplakte handdoek haakjes lieten los door de warmte en ik had nog wat lijm en schroefjes nodig om dat te repareren.

We reden even naar de Action en de BricoCash in Agde. Het valt ons op dat winkels als Lidl, Action etc. hier zo druk zijn dat je over de hoofden kunt lopen, bijna op elk moment van de dag dat we er komen. Daarentegen was de Hyper U stil en het parkeerterrein van Intermarché behoorlijk stil. Ons vermoeden is dat ook hier de graaiflatie heeft toegeslagen. Bij de Action slaagden we voor alles met uitzondering van de schroefjes die haalden we bij BricoCash.

Na de reparaties zaten we weer lekker in de zon aan de koffie. We hebben hier nog geen dag niet in badkleding of minder in de zon kunnen zitten.

Na de lunch besloot ik een stukje te gaan strandwandelen. Dat werd richting de haven van Marseillan-Plage, over gewoon (textiel)strand deze keer.

Er staan langs dit strand behoorlijk veel posten van de reddingsbrigade. Deze staat ter hoogte van onze camping.

Tijdens het wandelen kwam ik langs camping Dunes et Soleil, daar hebben we in 2018 en 2019 gestaan.

Bij Marseleillan-Plage staan er ook appartementen langs het strand.

Bij de havenstrekdam maar weer rechtsomkeert.

Onderweg vond ik deze schelp, maar liefst 12 cm breed. Een joekel dus. Wel mooi om te zien. Echt het Shell symbool.

Vlak bij de camping viel mij pas op dat dit niet alleen een post van de reddingsbrigade is, maar ook openbare toiletten. Slim hoor!

Grootheidswaanzin

Ik wandelde weer over de camping terug naar ons plekje en het viel mij op dat de camping voller begint te worden. Heel veel nieuwe bakbeesten van campers en toch ook heel veel grote caravans. Het is ook een komen en gaan van “bejaarden” met grootheidswaanzin. Ik zie dan twee mensjes met een tandem-as camper van een meter of 7 tot 10. Niet één maar hele ritsen van die bakbeesten.
Wij vragen ons af wat nou de meerwaarde is ten opzichte van onze 4 m caravan met vast bed, zithoek middenkeuken en natte cel.

Het nemen van een normale bocht is al een opgave en daarvoor moet de passagier uitstappen om te begeleiden.

Inmiddels hebben we óók een flink aantal senior caravanners gesproken die het met de camper gehad hebben en die hun camper hebben weggedaan om weer een caravan aan te schaffen. Gewoon omdat ze minder mobiel worden en dan niet met een camper van ca € 100.000 willen staan en dan op een gammel vouwfietsje de boodschappen moeten doen. Gewoon met hun luxe auto de boodschappen doen en gaan rondkijken of een haventerras opzoeken.

Flamingo’s

Vanmorgen hebben we even wat levensmiddelen in Agde gehaald. We waren vroeg en toch was het weer druk bij Lidl.

Het is vandaag geen echt strandweer. Wel lekker wat temperatuur en wind betreft.

Na de lunch besloot ik even een stukje te gaan fietsen voordat het vanmiddag gaat regenen, ja dat is de voorspelling. We hebben tot nu toe alleen een buitje in de nacht gehad en daar hadden wij verder geen last van. Het is nog maar afwachten of we van de voorspelde 0,7mm regen wat gaan merken.

Ik had op de kaart een zijweggetje gezien wat het Les Onglous en Maldormir in loopt. Het is een ondiep zeegebied met wat bewoonde eilanden.

Meteen dat ik het gebied in fietste zag ik, tot mijn verrassing, een groep Flaming’s staan.

Helaas had ik alleen mijn telefoon bij mij en niet een echt fototoestel. Volgende keer neem ik de Sony weer mee.

Ik fietste langs huizen en caravans. Van woonwagens tot een huis in de vorm van een kasteeltje.

Nog weer verderop kwam ik weer een doorgang met ondiep water tegen.

Hier stond een meneer in een auto met een telelens van een meter lang op zijn portier rustend. Ook hier waren Flamingo’s en en volgens mij een zwarte Ibis.
Ik reed dezelfde weg weer terug en kwam op bekend terrein, het Canal du Midi. Daar heb ik vaker langs gefietst. Het loopt van Bordeaux aan de Atlantische Oceaan tot aan Marseillan aan de Middellandse Zee.

 

Ik zag dat hier zelfs een kade langs het kanaal was.

Het oude jaagpad is als fietsbaar paadje in gebruik. Ik was blij dat het nog niet geregend had, want dan wordt het een glibberige kleimassa.

Langs de spoorlijn stonden nog een vier Flamingo’s. Die trokken zich van een lange goederentrein niets aan en bleven gewoon door gaan met voedsel zoeken.

Mijn pad kwam uit bij de Écluse de Bagnas. Daar stond het licht op rood voor het scheepsverkeer uit de Middellandse Zee, maar ik zag juist aan de andere zijde een schip wegvaren.

Hier ging ik weer van het kanaal af en richting Agde en de camping. Nog even een steile klim het spoor over en dan linksaf naar Marseillan-Plage.

Onderweg zag ik een grote Agave, waar een hele dikke bloemstengel uit omhoog kwam. Het bleek later dat daar de bereden afdeling van de Police Municipal zit. Wel iets wat je in dit gebied heel goed kunt gebruiken.

Tijdens onze eerste buitenlandse vakantie samen, in 1973 in Argeles-sur-Mer vertelde een gids toen dat sommige Agves maar eens in de 45 jaar bloeien. Het was iets wat me te binnen schoot toen ik deze agave zag. Voorlopig blijven we nog wel een paar weken hier en ik ga deze in de gaten houden.

Inmiddels hebben we 20x een regendruppel op het dakje van de luifel gehoord. Ik vermoed dat dit de regenbui is geweest. 

Heen en weer naar Sète op de fiets

Het was vandaag weer een mooie dag, maar er was behoorlijk veel wind. Ik begon in Marseillan-plage weer weer op een miljoenen fietspad waar ze gewoon hekken dwars op gezet hebben met borden STOP. Dit dan wel ter hoogte van uitritten van huizen en boerderijen. Ze snappen hier nog steeds niets van fiets infrastructuur.

Na korte tijd kwam ik bij de strook zand die een soort van dijk langs strand en zee naar de stad Sète vormt.

Ik kwam langs een toren en daar stond een mooi Frans talig bord bij.

Ik had eerst het idee dat het een soort kunstwerk was geen echte oude toren, maar daar bleek ik toch naast te zitten.

De toren maakt als uitkijk- en signaal toren deel uit van de Schans van Castellas een lijn van 19 vestingwerken op deze Middelandse Zee-boog. De toren is gebouwd in 1742 naar een ontwerp van Marechall, directeur van de vestingwerken in de Languedoc.
De toren heeft op de begane grond een levensmiddelen magazijn, daarboven een woonverblijf en observatiepost. Op het dakterrasstind een vuurlantaarn en een verdedigingspost. Door een gecodeerd systeem van vlaggen werd alarm en bericht gegeven. Een voorloper van de semafoor.

Er lag onderweg regelmatig zand op het pad. Maar er zijn ook twee campings, camperterrein en een kinder fiets- en skatebaan.

In de buurt van`Sète zag ik de agave’s bijna in bloei staan.

Vlak bij Sète is veel strand vertier. Het ziet er ook mooi uit met de baai.

Ik ben verder Sète zelf niet verder in gegaan en ben weer terug gaan fietsen. Het eerste wat ik eigenlijk zag was dat ik in één blik mijn gehele heenweg kon overzien, van Agde zo naar Sète.

De terugweg ging een stuk vlotter. Ik had een harde wind in de rug en met een 30 minuten was ik weer in Marseillan-plage, ca 16km van hier.

Mooi weer 33km gefietst.

In de middag heb ik nog even een uurtje op het strand doorgebracht. Ik had al eerder opgemerkt dat de borden naturistenstrand verdwenen waren. Vandaag viel mijn oog op een deel van zo’n bord. Gewoon gesloopt dus. Maar het leuke is dat er nu opeens zomaar nog een 100 m strand naturistisch in gebruik genomen is. De paal waarop het boord oorspronkelijk zat staat ook op het plaatje. Ondanks het windje vanaf zee en de daarbij behorende kwallen was het toch weer goed toeven op het strand.

Boodschappendag

We slepen geen onnodige zaken mee in de caravan en vandaar dat er boodschappen gedaan moeten worden. Gisteren was de Dag van de Arbeid en waren de Action en de Lidl gesloten.

Ik werd rond 07:00 wakker en stak mijn hoofd uit het raam van de caravan.

Ik miste de wolken op het plaatje, maar erg was dat ook niet. Wederom een mooi begin van de dag, wel frisjes trouwens 16°C.

Onze toilet spoelvloeistof was zo goed als op. De blauwe vloeistof had ik nog voldoende. Daar had ik vorig jaar een extra fles van gekocht bij de Action in Agde. Dat was tevens de reden dat we even naar de Action toe reden. De kleine Lidl en de Action zitten met nog veel meer winkels op een terrein bij elkaar. Ongeveer 6km rijden van de camping.
Bij de Action hadden ze de spoelvloeistof voorradig voordelig. We zagen ook nog een paar leuke microvezel handdoeken en ook die hadden we nodig voor op het strand. Mooi klein om mee te nemen, maar wel 180x100cm en dus groot genoeg om op te liggen.
Nog een spuitje voor wanneer je door een mug gestoken werd en dat was wel weer genoeg voor vandaag.

Ik kon gewoon mijn Nederlandse Action klantenkaart gebruiken en tot mijn verbazing was de kassabon daardoor ook in het Nederlands in de Action app.

Vervolgens door naar de Lidl voor drank en voeding. Ze hadden alles wat we nodig hadden, maar het was wel enorm druk in dat kleine supermarktje. Volgende keer maar weer naar de grotere supermarkt.

Bij Lidl zag ik dat de kassabonnen van vorig jaar nog in de Franse app staan, in het Frans.

Weer terug op de camping werd weer snel de zwembroek en bikini aangetrokken terwijl de koffie door liep.

Na de lunch besloot ik de “vuurtoren wandeling” te gaan doen. Dat is het wandelingetje wat ik vorig jaar steeds in de ochtend samen met nicht Corona deed.

Gewoon het hek van de camping aan de strandzijde uit en dan rechtsaf over het (naturisten) strand naar het haventje van de Village Naturiste.

Dat is een afstand van ongeveer 1,95km. Ik draaide me om en ging weer richting camping.

Twee dagen zon en we zijn al weer bruin, zonder er echt voor te gaan liggen. Genieten!

Dit was mijn uitzicht, vrijwel alles naturistisch. Links het naturistische Helio Polis, daarna komt de naturistische camping René Oltra. Helemaal rechts zie je nog net de plaats Sète.

Dan het naturisten strand wat loopt tot aan onze camping, daar is het weer een textiel strand.

Al met al heb ik toch weer lekker 4 km gewandeld op blote voeten over en langs het strand.

Zoals je ziet was er weer een ijskoude radler na het wandelen en dat was wel nodig ook met deze temperaturen. De bovenste temperatuur is midden onder de caravan en de onderste is in de schaduw onder de luifel en in het windje. Weer niets te klagen vandaag.

Caravan draaien en strandweer

Gisteren zaten we van onder de luifel tegen de heg aan te kijken. Ik had de caravan zo in de lengte van de plek neergezet om voldoende schaduw te krijgen. Maar een voortent zou er zo niet voor kunnen.

Inmiddels kwam de wind vanaf land naar zee en ging zo onder de luifel door. Gisteravond bedacht ik dat ik de caravan beter 90° kon draaien. Het uitzicht zou beter zijn en de caravan zou als wind- en zonnescherm dienst kunnen doen.

Vanmorgen na het ontbijt alles aan de kant geschoven en ruimte gemaakt om de caravan te kunnen draaien. Eigenlijk was het maar een kleine klus. Ongeveer na 15 minuten was de nieuwe situatie naar onze tevredenheid.

Het verbeterde uitzicht van onder de luifel.

Nu staan we dwars op de plek en dat bevalt ons beter. De voortent kan er eventueel ook voor.

Satelliet-installatie

Ik had liggen piekeren hoe ik de satelliet-installatie aan de praat zou kunnen krijgen en wat er aan zou mankeren. Mijn sat-finder signaalmeter gaf wel een pieptoon, maar geen uitslag van de meter. De ontvanger gaf de mededeling “signaalkabel aansluiten”, maar die signaalkabel had ik helemaal doorgemeten en die was OK. Ik bedacht dat mogelijk de F-connector aansluiting op de ontvanger een probleem zou hebben. Ik tikte met een schroevendraaier een paar keer op de aansluit-bus en daarna probeerde ik met een andere “sat-finder” de schotel in te stellen. Opeens begon de ontvanger signaal te geven dat ik ontvangst op de Astra 3B had. Alles goed vast gezet en niet meer aan komen. Vermoedelijk de aansluiting op de ontvanger die niet helemaal zuiver meer is. Maar de komende weken moet ie het maar blijven doen. Ik heb al een jaar of 10 thuis nog een nieuwe ontvanger liggen die als aanbod van de fabrikant kwam toen de vorige ontvanger voor garantie kwam. De aankoop en de garantie kruisten elkaar en toen had ik er opeens twee.

Burenhulp
Een paar buren kwamen naar mij toe omdat de mover van hun nieuwe caravan het niet deed. Ik ging enthousiast aan de gang om te proberen de mover aan de praat te krijgen. Maar dat was de bedoeling niet. Ik werd alleen gevraagd om een gloed nieuwe joekel van een Tabbert (voor één bejaard stel) op zijn plek te duwen. Nou daar moest ik ze dan weer teleur in stellen, want met mijn VW Jetta dienstwagen hernia (van achter af ingedrukte rugwervel)  begin ik daar niet meer aan. Gelukkig werden er een aantal personeelsleden van de camping gecharterd die de klus klaarden.

Strandweer

Na de lunch was het ruim boven de 25°C en stond de zon te branden. Els wilde wel even naar het strand. Zowaar zelfs het naturisten strand. Dat wil niet zeggen dat Els naturist is geworden, maar het was wel een stuk gezelliger dan alleen.
Op een minuut of 5 wandelen vanaf de caravan is dat strand al.
Het was weer genieten en je zag ons bijna bruin worden zo snel ging het.

Pas tegen half drie kwamen er meer stellen op het strand. Verderop was het wat drukker.

Er was ruimte genoeg op het strand.
Zo rond 15:30 uur waren wij weer terug bij de caravan voor een wijntje en wat lezen. We hebben nog tijd genoeg om bruiner te worden.

Aan het einde van de middag was het nog steeds behoorlijk warm.

De bovenste temperatuur is midden onder de caravan de onderste temperatuur is onder de luifel. Wel uit te houden dus.
Morgen maar even wat meer drinken halen, dat hebben e niet allemaal meegesleept van huis.

Heenreis en eerste dag

Op Koningsdag heb ik de laatste dingetjes aan de caravan in orde gemaakt en ingepakt.

Op vrijdag 28 april 2023 vertrokken we om 03:15 uur van huis. Met 3 °C op de boordcomputer. Ik vind dat een heerlijke tijd. In Nederland zijn de wegen dan nog bijna leeg.
Via Utrecht naar Antwerpen. Pauze houden en tanken op Total tankstation Waarloos. Ik heb voor zo’n inspannende reis, voor de motor van de auto dan, wel RON 98 benzine nodig en die is wat duurder. Thuis vol getankt voor € 1,99.9 per liter op de Paltrokstraat in Zaandam.
Bij Total Energie betaalden we dezelfde prijs. Ik wilde voorkomen dat ik in Habay moest tanken, want dat was vorig jaar een heel gedoe met eerst pas afgeven en niet goed bij de pomp kunnen met een caravan achter de auto.
We reden via Brussel richting Luxemburg en bij Arlon reden we richting Longwy, een afsteek richting Metz en Nancy.
In Frankrijk moesten we in Sandaucourt de tank weer vullen, want ik had nog 20 km volgens de boordcomputer. We kwamen bij de Agip uit en hadden geen andere keuze dan € 2,17,9 / liter RON 98 neer te tellen. Afrekenen was ook weer een dingetje, want het contactloos betalen ging daar niet, niet met de phone en niet met de bankpas. Wat een gezeur met die oude troep daar.

Iets over 13:30 uur reden we de afrit bij Tournus af en daar tank ik altijd af voor we naar de camping rijden. Mooie prijs, € 1,94/l RON98.

De slagboom van de camping ging niet automatisch open en na wat roepen kwam de eigenaar, die pauze had, de slagboom open doen. Zoek maar een plaats en meld je om 14:00 u aan de receptie.

Onderweg was het de hele dag regen en koud geweest. We hadden de temperatuur voor het grootste deel van de dag op 17°C gehad. Kort voordat we bij de camping kwamen werd het droog en ging de temperatuur razendsnel naar 24°C en scheen de zon. Het was wel prettig wennen hoor, aan zo’n temperatuur.

In de loop van de nacht begon het te regenen, maar daar hadden we op gerekend en alles stond droog of lag in de auto.

Om 20:00u lag ik te slapen ik was binnen een mum vertrokken en Els ook.

Zaterdag 29 april 2023

Om 06:45 uur werd ik wakker en startte de koffie en de broodjes in de oven op. We hadden snel het warme ontbijt gereed en de koffie en broodjes ingepakt voor onderweg.
Om 07:20 u reden we de camping af. Vlak voor de slagboom van de tolweg hoorde ik Els opeens dat ze NU moest. Ik kon de auto nog net een slinger geven de parkeerplaats voor het tol-personeel op en daar kon Els even van het caravan toilet gebruik maken. Mooi een ramp voorkomen zo.
We reden over een rustige tolweg naar Lyon, ik had TomTom de route laten bepalen en terwijl we de afgelopen jaren steeds het contournement Lyon Est A46 namen, liet Tomtom ons vandaag weer eens ouderwets door het centrum van Lyon heen rijden. Nou dat ging op zaterdag rond 08:20 uur best en 10 min later lag Lyon achter ons.

Na ongeveer 200 km rijden zag ik op de borden langs de snelweg dat de prijzen voor RON 98 overal rond de € 2,16/l waren, met uitzondering van het Leclerc tankstation waar we bijna waren. € 1,94/l. Die kans kon ik niet laten lopen. Ik zou dan verder zonder probleem bij de camping in Marseillan komen. Het bleek een goede keuze. Ik kon gewoon contactloos aan de pomp zelf afrekenen.

Er was ook nog een mooie gelegenheid bij om even een stop te maken en de familie gedag te zwaaien op de foto.

Vlak voor Agde kregen we het tolpoortje en nog 15km en we waren op de camping Les Mediterranées camping Beach Garden aan de Avenue des Campeurs in Marseillan Plage.
Om 13:15 uur stapten we de receptie binnen, nadat ik eerst in de clinch had gelegen met een overijverige beveiliger die me uiteindelijk toch mijn gang liet gaan.
Ook de receptie had pauze met maar twee medewerksters achter te balie en 15 gasten er voor die allemaal wilden aanmelden of inschrijven.
Het duurde even maar toen waren we aan de beurt. De bestelling werd opgegeven en de plattegrond werd uitgeprint.

Ons plekje van vorig jaar was niet meer beschikbaar met ACSI korting. We moesten een andere plek zoeken en ik wilde met de auto en caravan daar meteen naar toe rijden en daarna het nummer melden. Dat mocht niet. We moesten er maar naar toe lopen en daarna weer terug komen om het nummer te melden.
Ja zeggen en… gewoon met de auto naar de plekken gereden waar we ongeveer moesten zijn. Op de kaart een plek uitgezocht die nog vrij was en daar meteen de caravan en de auto opgezet. Met de fiets naar de receptie om nummer 682 te melden. Mooi bij een andere dame. Inmiddels zaten er 6 dames achter de balie waren de twee die er eerst zaten niet meer aanwezig.
De nieuwe juf wilde mij weer alles van de camping uitleggen en begon mij de route over de camping naar de plek 682 uit te leggen….totdat ze begreep dat ik de auto en caravan daar al had staan.

Ook hier was het weer 25°C en een behoorlijk felle zon. De caravan zorgde voor schaduw.
Nadat ik alles had geïnstalleerd, probeerde ik ook onze satellietontvanger te installeren. Maar die verdomde het grandioos en gaf aan dat de kabel niet aangesloten is, terwijl ie dat wel is en de kabel na doormeting ook goed bleek te zijn. Het is een probleem wat ik niet zomaar kan oplossen. Morgen een nieuwe dag om te proberen.

Als diner heeft Els camping snack verzorgd en in haar beste Frans, ondersteund met gebaren besteld.

Na het diner ben ik nog even een stukje over de camping gelopen. Nou die is de afgelopen winter flink aangepakt op het gedeelte waar we vorig jaar hebben gestaan. Kennelijk was ons plekje van vorig jaar toen al onder handen genomen, maar nu was de rest er omheen ook aangepakt en allemaal nieuwe asfalt paden.

Ook de echt dure plekken aan de zeereep waren behoorlijk in aantal uitgebreid.

Maar dan heb je ook wel wat om zo op zee uit te kijken. Vrijwel allemaal grote dure campers.

Het strand was gelukkig nog hetzelfde, op de borden “naturistenstrand” na. De palen staan er wel, maar de borden zijn verdwenen, of gejat, of in onderhoud. We wachten af, maar ik ga er vanuit dat het gewoon nog steeds naturistenstrand is.

Epoxy-hars onderzetters en mallen maken

Nadat mijn schaakspel goed gelukt was begon ik verder te kijken en ik zag een aantal dames met siliconen mallen onderzetters maken in diverse kleuren en motieven. Het sprak mij aan.

Gewone ronde of vierkante onderzetters, dat was te simpel. Ook vond ik dat er een mooi facetje aan moest komen in plaats van zo’n scherpe rand.

Ik maakte zelf een ontwerp.

Ik had in de schuur nog een stukje PMMA of te wel Polymethylmethacrylaat liggen.
Ja, dames en heren ik heb tijdens mijn ETS opleiding ook een aantal lessen kunststoftechnologie genoten en goed onthouden. Ik vond het toen ook al fascinerend.
Maar in de volksmond heet het gewoon plexiglas. Het was wat aan de dunne kant en daarom lijmde ik twee lagen op elkaar. De grote voordelen waren dat het spul voor mij heel makkelijk te bewerken is, goed te polijsten is en dat de bovenzijde al spiegelglad is.

Na 15 minuten knutselen was dit het voorbeeld waar een siliconenmal of mallen van gemaakt moeten worden.
Dit is tegelijkertijd de afwerking van hoe de onderzetters uit de mallen moeten komen.
Op een restje laminaat lijmde ik mijn voorbeeld en tekende de rand van de mal af op 4 mm. Een paar strookjes laminaat van 6 mm breed werden de randhoogte van de mal. Dan heb ik ongeveer een bodem van 2 mm in mijn mal.

Mijn steunmal was klaar. Nog een beetje lossingsmiddel op mijn steunmal gespoten, dan komt de siliconenmal beter los.

Ik haalde bij mr. Boat in Wormerveer een nieuwe lading Epoxy en Sliliconen gietrubber om een mal te maken.

Ik gebruik gewone papieren drinkbekertjes van de Action voor het mengen. Ik had berekend dat ik ca 35 gram siliconenrubber nodig had met 3,5 gr katalysator. De katalysator toevoegen uit het flesje was bij deze kleine hoeveelheid wat lastig, merkte ik. Meteen bedacht ik dat de volgende keer een pipet handiger zou zijn.
Na een minuut goed mengen goot ik de rubber in mijn mal. Dat ging redelijk zonder belletjes. Met mijn SMD soldeerföhn liet ik de luchtbelletjes knappen en kreeg een mooi glad oppervlak.

De uithardingstijd volgens de verpakking is 45 minuten. Maar de volle sterkte wordt pas bereikt na 48 uur.
Na 90 min probeerde ik de rubber mal uit de steunmal te halen en dat ging heel eenvoudig.

Mijn splinternieuwe onderzetters mal van siliconenrubber. Maar snel nog één maken. Ik besloot toen al dat ik 4 of 6 stuks wilde hebben. Je kunt dan één set in één sessie maken en de onderzetters er een beetje hetzelfde uit laten zien.

Nummer 2 is gegoten.

Epoxy giethars schaakspel

Ik heb vele jaren geleden van polyester hars een behoorlijke serie kajaks gebouwd. Ze varen nog steeds. Dat spul is dus lang houdbaar.

Op YouTube kwam ik filmpjes tegen van mensen die tafels maakten met dikke houten bladen en giethars. Ik ging zoeken op epoxy giethars en kwam terecht bij video’s van mensen die van epoxy giethars een mooi schaakspel maakten.

Kleindochter Fabiënne kwam laatst met een schaakcertificaat uit school. Zelf kan ik niet schaken. Ja ik ken de spelregels, maar het spel boeide mij nooit echt, zoals vrijwel alle bord en kaartspellen. Bij de brandweer hebben ze een aantal jaren gepoogd mij  aan het klaverjassen te krijgen, maar dat is nooit gelukt.

Na het bekijken van diverse video’s kwam ik tot de conclusie dat je wel zelf mallen voor schaakstukken kon maken van bestaande schaakstukken, maar dat de mallen van siliconen rubber een veel strakker resultaat geven. Ik vond ook mallen die deelbaar waren, maar stukken met een gietnaad, daar had ik ook geen zin in.

Wanneer je een schaakspel gaat maken moet je natuurlijk precies weten waar de lichte en donkere velden moeten komen en hoe de stukken dienen te worden opgesteld. Ook daar hielp internet mij mee.

Ik had al door dat het een leuke hobby kan zijn. Niet echt goedkoop, maar ook niet echt duur en je kunt meerdere spellen uit de mallen maken, net als bij die éne kajak-mal, waar uiteindelijk een paar honderd kajaks uit kwamen.

Ik kwam er ook achter dat de ene mal de andere niet is. Iemand had heel goedkope siliconen mallen gekocht, maar daar zaten allemaal bultjes op de stukken.

Uiteindelijk heb ik gezocht tot ik een video trof waar mooie schaakstukken uit de mallen kwamen en waar ook de mal van het schaakbord mooi van was. Daar zag ik een AliExpress winkel voorbij komen waar de mallen besteld waren. Daar ben ik gaan kijken.

Op 13 februari 2023 bestelde ik de siliconen mallen en wat pigment en alcohol inkt en glitters. Het is mijn bedoeling een blauw met goud schaakspel te maken.

Het is nu 24 februari 2023 en tot mijn verbazing kwam de post al een pakketje brengen met de siliconen mallen.

Ik had van de buurman vorig jaar een bureautafel gekregen en die is goed waterpas te stellen. Ik heb deze tafel maar tijdelijk voor de tuindeuren gezet, zodat ik daar kan werken. Helaas heb ik in de schuur geen verwarming.

Al met al zien de mallen er goed uit en op een vlakke tafel ligt de mal voor het bord ook vlak, dat is nog wel eens een probleem.

De mallen voor de stukken zien er ook goed uit. Ik heb een complete set besteld. Origineel zaten er maar 2 pionnen bij. Het leek mij handiger om alles in één keer te kunnen gieten.

Nu wachten tot de pigmenten er zijn en daarna kan ik naar Mr. Boat in Wormerveer voor de giet epoxy en glitters. Dat was in Wormerveer minder duur dan op AliExpress.

UV hardende acryl
Ik had op diverse video’s gezien dat UV hardende hars werd gebruikt voor kleine reparaties. Ooit heb ik een heel kleine verpakking van dat spul gekocht met een UV-ledje en dat werkt echt heel goed.
Inmiddels had ik een jaar geleden een wat grotere verpakking daarvan gekocht en had ik een meter UV-LED strip gekocht voor op een 12V= voeding. Oorspronkelijk om evt UV te gebruiken om de fotogevoelige laag op elektronica printjes te ontwikkelen, maar dat werkt ook goed voor UV-hars. Ik knutselde dit plaatje in elkaar en zie wel of ik het nodig heb.

In de loop van de tijd druppelden de bestellingen van kleurinkt op alcoholbasis en parelmoerpoeder binnen. Ook de Action bleek een behoorlijke collectie glitters “voor weinig” te hebben.

Nadat alle kleurinkt, parelmoer en glitter van Ali was gearriveerd. Ging ik naar de winkel van mr. Boat Epoxy aan de Kikkertweg 15 in Wormerveer. Het is meer een balie en een kleine showroom met allerhande epoxy, malletjes en hulpmiddeltjes en vul- en kleurstoffen. Een magazijnmedewerker sprak mij aan en ik vertelde hem dat ik een schaakspel wilde gieten. Hij schoot in de lach en vertelde dat hij het verdomd moeilijk had gevonden om te doen. Het was niet zo simpel als dat het er uit ziet was zijn commentaar.

Hij zou iemand roepen om mij te helpen. Dat bleek de eigenaar zelf te zijn. Het werd een heel leuk gesprek, o.a. over de polyester kajaks die ik ooit gemaakt heb. Hij adviseerde mij gewoon de universele epoxy te nemen omdat er toch nog kleur door heen ging. Meer dan helder genoeg voor een schaakspel. Ik vroeg nog om wat pipetjes en uiteindelijk kreeg ik die gewoon van hem. Compleet met handschoentjes en roerspatel verliet ik de winkel.

Ik zag op de verpakking dat 55 ml 50 gram weegt. Dat was een mooie indicatie om vast te stellen hoeveel ik nodig heb. Ik bedacht de volgende oplossing. Ik woog een papieren bekertje, 4 gr. Ik vulde elk schaakstuk met water en leegde het in het bekertje. Daarna woog ik het bekertje weer en het was 104 gram. De inhoud van alle schaakstenen van één kleur is dus 100 ml.
Ik ga er dus van uit dat ik in totaal voor mijn schaakstukken 100 gr epoxy aan moet maken. 67gr component A en 33gr component B.

Eerst maar eens een set stukken in één kleur en met één vulstof (glitter of parelmoer) maken. Dan kan ik daarna nog altijd een tweede set in meerdere lagen maken.

Het eerste probeersel.
Ik maakte 67 gram A met 33 gram B aan, roerde dat goed door elkaar en mengde toen 5 druppels blauw en een scheutje blauwe Action glitter door de hars. Nog even een paar minuten goed doormengen en daarna gieten.

De “kopjes” van de stukken vulde ik met een pipet en de rest schonk ik vanuit het mengbekertje in de mallen. Ik zag bij de paarden een luchtbelletje in het kopje blijven zitten. Even de mal in elkaar knijpen zodat de lucht weg ging en daarna verder afvullen. Ik kwam mengsel te kort voor 3 stukken en ik maakte nog een keer 20 gram mensel met één druppel blauwe inkt en een beetje glitter aan. Daarmee kon ik precies de laatste stukken vullen. In totaal dus 120 gr (80A en 40B) aangemaakt.
Om 16:00u zat de hars in de mal. De uithardingstijd zou 24 tot 32 uur zijn. Geduld dus.

Wat mij op viel was dat de hars vrijwel geurloos is. Ik zag op Youtube filmpjes mensen met adembescherming op de malletjes vullen. Nou die behoefte heb ik totaal niet gehad.

De volgende morgen om 07:30 u, 15½ uur na het gieten dus. Ik voelde dat de stukken goed hard waren en ik kon de stukken mooi uit de malletjes drukken, af stropen van vanaf de voet en vanaf de kop drukken.

Het eerste resultaat is bruikbaar, maar kan beter. De laatste 3 pionnen bleken iets donkerder van kleur te zijn en bij bijna alle stukken zat een kleine onderbreking van de rand het dichtst bij de kop van het stuk. Daar moet ik beter op letten. Ik moet voor deze set mallen dus 135 gr mengsel gaan aanmaken en dan meteen 7 druppels kleur inkt er door, zodat alle stukken exact dezelfde kleur krijgen. Ook de glitter van Action zakte iets in het mengsel weg, volgende keer andere of minder glitter gebruiken.

Vacuüm pompen
Ik wist niet zeker of de luchtbellen in de rand alleen van het onvolledig vullen waren, of ook van kleine luchtbelletjes in het mengsel die daar ophoopten. Om dat voor te zijn bedacht ik een vacuüm systeem, met behulp van onze keuken vacuüm sealer. Bij dat ding zit ook een slang met een dop om bakjes vacuüm te zuigen. Een lege mayonaise-pot deed dienst als vacuümvat en ik maakte een draadrekje om het mengbekertje er uit te kunnen halen.

Ik maakte 135gr mengsel (90gr A +45 gr B) en deed daar 7 druppels geel bij en een klein scheutje Action glitter goudkleurig door. Vervolgens plaatste ik dit mengsel in de pot en trok die vacuüm. Ik zag aan de beweging in de pot dat de luchtbelletjes boven kwamen en dat het mengsel “ontlucht” werd.

Hierna vulde ik de malletjes tot net boven de ringvormige rand en kneep alle lucht uit deze kant van de vorm, zodat alle randen zeker gevuld waren en er geen luchtbellen meer in zaten.
Daarna vulde ik alle vormen zodanig af dat ze in het midden een beetje “bol” stonden. Ik had namelijk gezien dat de blauwe stukken aan de onderzijde “hol” stonden door krimp van de hars.

Ik wist van die krimp nog van het mallen maken voor de polyester kajaks en zitjes. Hans had daarmee ooit een grote order voor een bedrijf gescoord door de krimp van de polyester hars mee te berekenen en daardoor een uitgehard product te krijgen wat exact volgens de specificaties op maat was.

Nu maar afwachten of deze stukken minder “hol” worden aan de onderzijde. Morgenochtend weet ik meer.

Reparatie met UV-hars
De openingetjes in de randjes, als gevolg van luchtbelletjes, van de blauwe stukken repareerde ik met UV hardende hars. Dat ging behoorlijk goed. Steeds een beetje en dat 30 sec UV licht om uit te harden. Uiteindelijk nog even het hele stuk 60 sec in UV en daarna kon ik op maat vijlen. Natuurlijk zie je het nog wel, maar wie weet met polijsten als het glad is niet meer.

De volgende ochtend haalde ik de gele stukken uit de mallen en er zat niet één luchtbelletje meer in de randen van de stukken. Alles goed gelukt dus.
Het enige wat mij opviel was dat op één van de lopers een puntje zat. Het bleek dat daar ook een heel klein sparing zit, maar dat daar de hars niet in was gelopen. Bij de volgende set maar even goed op letten.
Voor de volgende set stukken maak ik ook 9 gram hars meer aan. 144 gram dus 96 gr A + 48 gr B. De voet van de koning en koningin waren een heel klein beetje hol.

De gouden glitters staan ook leuk in deze gele stukken. Zo op een schaakbord staat het wel best leuk.

Maar nu moest ik ook beginnen het schaakbord van hars te voorzien. Omdat er bij mij geen hoeveelheden benodigde giethars bekend zijn moet ik maar een beetje gokken.

Voor de blauwe velden van het schaakbord maakte ik 60 gram (40 gr A + 20 gr B) aan en mengde dat met 20 druppels Azur blauwe alcoholinkt. Ook mengde ik 4x een puntje blauwe parelmoer poeder door de hars. Ik heb alles ca 5 min goed gemengd.

Ik goot zo uit het mengbekertje steeds een beetje hars in een vakje. Ik had goed gegokt met de hoeveelheden, zowel van de hars als wat er per veld benodigd was. Het kwam precies uit.

Ik had wel een paar hele kleine druppeltjes gemorst, maar die kon ik zonder probleem met een wattenstaafje weg vegen en ik zag dat de mal daarna schoon was.

De hoeveelheid kleur viel mij een beetje tegen. Ik had de inkt ook goed geschud voordat ik die in het mengsel druppelde. De hoeveelheid parelmoerpoeder deed ik in het mengsel op mijn grammen weegschaal, maar die kwam niet eens in beweging.

Voor de gele velden maakte ik ook 6 gram hars meer aan. (44 gr A + 22 gr B). Het was met 60 gr exact op, maar een kleine vergissing had weer kleurverschil opgeleverd.

Ongeveer een uur na het blauw deed ik ook het geel in de mal van het schaakbord. Het is best een precies werkje. Ik zag op een tweetal plekjes het blauw in het geel lopen. Gelukkig kon ik dat met een wattenstaafje corrigeren. Ook waar ik een blauw spatje gemorst had, kwam het blauw op het geel drijven en kon ik met een wattenstaafje het blauwe vliesje opnemen. Nog even met het brandertje er over voor de luchtbelletjes en het was mooi glad (Hier over verderop meer). Morgenochtend kan ik de mal afvullen.

De mal is 31x31cm en 0,7 cm hoog. Inhoud dus 675 ml. Ik wilde iets onder de rand van de mal blijven en berekende dat ik ca 450 gram zou aanmaken.

Vanmorgen vroeg maakte ik de 450 gram aan en hield die helder, met een scheut goudglitter van Action. Het ziet er perfect uit.

Ik moest nog wat hebben om de uithardende hars tegen stof etc te beschermen en nam daar een schaakbord op borrelglaasjes voor. Dat werkt prima.

Na een dag uitharden haalde ik het schaakbord uit de mal. Geheel tegen de verwachting in, bleken er toch twee kleine puntjes van de mal aan de epoxy vast te zitten. Inmiddels weet ik dat ik daar met het brandertje vermoedelijk de mal en de hars iets te hard geraakt heb. Dat zorgt er voor dat die delen versmelten. Voor het volgende bord moet ik dus een losmiddel zien te vinden. Net als de mallenwas die we bij de bouw van de polyester kajaks gebruikten.

Ik vijlde het opstaande randje aan de achterzijde weg en daardoor kon het bord vlak op tafel liggen.

Mijn eerste epoxy resin-art. Nog niet perfect, maar ik denk dat ik wel bijna alle foutjes getackeld heb.

Misschien dat ik de achterzijde van het bord nog reflecterend maak met alufolie of zo en dan een mooi hardhouten randje er om. Nog ideën genoeg.
Ik beleef er plezier aan en dat is het belangrijkste.

Kosten
De mallen waren ca € 23
Glitters en kleurinkt ca € 9
1500 gr epoxy € 30

Materiaalkosten voor dit bord en stukken ca € 20 hars + ca € 1,50 aan kleur en glitters en een week aan puzzel en knutsel plezier. Ik heb inmiddels meer kleurinkt en pigment besteld, want het is gewoon heel leuk knutselen, zonder echte rotzooi.

Het bord was nog niet eens geheel uitgehard toen onze zoon Tim en zijn nichtje Fabiënne er al mee begonnen te spelen. Zo leuk. Het leidde wel meteen tot de opdracht nog 2 schaakspellen te maken. Voor Fabiënne en Emmeline blauw met roze en voor Tim wit en zwart.

Inmiddels heb ik het nodige aan kleurinkt en parelmoer kleuren bijbesteld en is een spuitbus mallen losmiddel gebracht.
Wachten tot alles binnen is en dan gaan we vrolijk verder.

Familie Pel en mijn historie

Zoals een aantal van jullie misschien weten ben ik de laatste jaren een beetje bezig met de familiehistorie en dan met name met afstamming etc. De site FamilySearch.org helpt mij daar behoorlijk bij.

Ik had nog niet veel aan het familiedeel met de naam Pel gedaan.

Ik weet vanuit mijn leven een aantal dingen.

Mijn oma was Dirkje Houwertjes-Pel geb 21 nov 1890 in Koog aan de Zaan in perceel wijk A no. 100. Mijn opa, haar man, Gerbrand Houwertjes was timmerman-aannemer en bouwde het huis Breestraat 76 in Koog aan de Zaan, waar wij in wonen en wat ik in 1999-2000 geheel verbouwd heb.

Mijn oma heeft verteld dat mijn opa Houwertjes failliet gegaan is op de bouw van een ouwelfabriek voor een familielid.
Ik vermoed dat dit de reden is dat ik verder weinig over mijn oma’s familie gehoord heb, noch van haar, noch van haar broer Jan.
Mijn moeder en ook mijn vader hebben tegen mij gezegd dat ik net zo’n rommelpot ben als mijn moeders opa Pel. Dat werd gezegd naar aanleiding van de toestand in mijn schuur en mijn bureau. Maar ook dat ik net zo vindingrijk ben als hij. Ik heb mijn overgrootvader niet meer gekend. Hij was al overleden voordat ik geboren werd.

Op mijn werk zei ik altijd “Ik kom uit een familie van bouwers en uitvinders, er komt altijd een oplossing.”

Ook wist ik dat een familielid het bakken van ouwel aan de rol had bedacht en dat hij zelfs naar Rome en Londen geweest was voor de ouwel. Maar wie dat familielid was?

Ik heb een behoorlijke technische opleiding als meet- en regeltechnicus, maar heb een carrièreswitch gemaakt en daardoor 38 jaar als politie-brigadier in Zaanstreek-Waterland gewerkt. Iets totaal anders.

Ik bak eigenlijk sinds mijn pensionering in 2013 regelmatig een broodje, pannenkoeken voor de kleindochters, maar ook elke zondagmorgen bak ik wafels. Wanneer ik ijs maak dan wil ik ook de obliehoorns zelf maken. Rotikoeken doe ik ook zelf. Het geeft mij plezier en voldoening.

Maar ook het timmeren van een mooie trap met dubbele draai naar zolder, nieuwe houten kozijnen voor onze woning en een kapschuur voor mijn zwager heeft mij heel veel plezier gegeven. Ik maak met veel plezier ook houten constructies.

Op 24 januari 2023 fietste ik naar de Hempont om te kijken hoe zo’n elektrische pont nou vaart en ik liet de terugtocht naar huis over de Bleekersstraat in Zaandam gaan. Ik weet dat daar een ouwelfabriekje gestaan heeft ik wilde kijken of ik daar nog wat van terug zou zien.

Het terrein waar de ouwelfabriek Primus gestaan heeft.

Ik kwam met een fitte oudere dame in gesprek die vertelde op haar 4e in deze straat te zijn komen wonen en dat zij nu ruim 80 jaar in deze straat woont. Zij ging als kind altijd ouwel halen bij het fabriekje. Het waren aardige mensen zei ze.

foto Gemeentearchief Zaanstad

Op meerdere websites trof ik verschillende informatie aan. De eerste vermeldde dat twee broers, Jan en Wijnand Pel het fabriekje gesticht hadden.
In de stamboom kwam ik de naam Wijnand niet tegen, maar wel Wijbrand en Jan, meerdere keren zelfs.

Tijdens surveillance kwam ik een keer op de Geertje Pel-Grootstraat in West Knollendam. Vanaf die tijd weet ik dat Geertje Pel-Groot familie was, maar op welke plek in de stamboom?
Op een gegeven moment zag ik dat haar man Wijbrand Pel was, ouwel fabrikant en toen kwam er ook het geboortejaar 1889 bij, als zoon van Jan Pel in Koog aan de Zaan. In hetzelfde afstammingsrijtje stond ook mijn grootmoeder Dirkje Houwertjes-Pel. Wijbrand Pel was de oudste broer van mijn oma en hun vader was Jan Pel, geb 1866. Mijn overgrootvader dus!

Ik kende ook nog een andere Jan Pel geb 1899, als broertje van mijn oma. Ome Jan en tante Marie was het voor mij. Die kende ik goed. Een aantal jaren 1971-1977 was ik zaterdagbesteller bij PTT en bracht elke zaterdag bij hen de post en hield dan koffiepauze bij ome Jan en tante Marie op de Koopvaardijstraat. Ik heb van geen van allen ooit over een ouwelfabriek gehoord.
Ome Jan was ook te jong om in 1916 een ouwelfabriek te starten. Hij was toen pas 17 jaar. Hij kon het dus niet zijn.

Uiteindelijk kwam ik op 1 feb 2023 tot de conclusie dat mijn overgrootvader Jan Pel de Ouwelfabriek Primus aan de Bleekersstraat te Zaandam gesticht had en dat zijn oudste zoon Wijbrand bij hem in de zaak werkte. Het waren dus geen broers, maar vader en zoon.

Dat bleek ook weer te kloppen met de dingen die familieleden over mij gezegd hadden.
Overgrootvader Jan Pel was tot zijn 50e timmerman en stichtte toen de ouwelfabriek. Dat is pas een carrière switch!

Wijbrand bleek na ruzie met zijn pa zelf in 1929 een ouwelfabriek gesticht te hebben. Was dat soms de bouw het fabriekje waar opa Houwertjes volgens familie zeggen op failliet gegaan was?

Na opkopen, brand en fusie bleek de Ouwelfabriek Primus inmiddels aan de Ambacht 8 te Oostzaan nog steeds te bestaan.
Sterker nog, wereldmarktleider in wafer paper of ouwel zoals we hier zeggen.

  

Wat bloedband betreft. Ik ben 3e graads bloedverwant met de stichter van deze fabriek, dat is een wel heel direkte lijn. Dat vind ik toch wel grappig.

   
Ik hoop dat ik contact met deze fabriek krijg, want ik zou een rondleiding door de door mijn overgrootvader gestarte fabriek best op prijs stellen.
Ik weet in ieder geval van wie ik het bakken van wafels op latere leeftijd heb.

—————————–
Reactie.
Ik kreeg een leuke reactie op dit stukje en dat bracht mij weer verder met deze link:

https://zaansepapiergeschiedenis.nl/historie/zaanse-ouwelindustrie/eetbaar-papier-de-zaanse-ouwelindustrie/

M.2 SSD vervangen in Lenovo Ideapad 5

In 2021 tijdens de zomervakantie in Haamstede in Zeeland verving ik mijn laptop omdat de oude niet meer vooruit te branden was.
Het werd mijn huidige Lenovo Ideapad 5, AMD Ryzen 7, 16 core, 4700,  met 16 GB geheugen en 512 GB M.2 NVMe SSD.

Dat was de configuratie die maximaal leverbaar was op dat moment. Niet bepaald een vervelende uitvoering om het zachtjes te zeggen. Bijna helemaal naar mijn wensen.

Ik had liever wat meer opslag gehad, maar dat moest ik maar afwachten hoe dat zou lopen. Ik bedacht toen dat ik er wel een externe SSD er aan zou hangen.

Tijdens de vakantie in Frankrijk in 2022 merkte ik dat de opslag van foto’s en video’s de SSD bijna vol liet lopen.

Kortgeleden vierde ik mijn 70e verjaardag en daarbij werd ik wat financieel verwend, als cadeau.

Ik besloot de SSD van mijn laptop te vervangen en deed onderzoek.

In de specificaties van Lenovo stond dat maximaal een 1TB SSD voor dit apparaat van toepassing was.

Letterlijk stond er “ M.2 2280 SSD up to 1TB”

In de laptop was gemonteerd een SK hynix 512GB PCIe Gen3 x4 M.2 SSD.

Raadpleging van een paar internet fora over een grotere SSD in deze laptop plaatsen, leerde dat Lenovo op een vraag rond dit item had gereageerd dat deze 1TB komt van de ontwikkel- en begin van productie compatibiliteit testen, maar dat de tijd dat inmiddels wel zou kunnen inhalen.

Ik keek eerst naar mooie snelle SSD’s zoals Samsung 980 Pro met een lees- en schrijfsnelheid van rond de 7000 MB/sec. Dat was een PCIe Gen4 x4.
Ik bekeek de SK hynix SSD en die bleek van een PCIe Gen3 x4 te zijn of te wel de helft van de lees- en schrijfsnelheden. Ongeveer 3500MB/s. Ook de poort waarop de nieuwe SSD zou moeten komen was een Gen 3 x4 PCIe.
Ik kon dus beter naar een passende 2TB SSD kijken.

Ik vond bij Alternate.nl in Tholen een Crucial 2TB 3500MB/s MVMe SSD PCIe Gen3 x4 voor € 130.
In mijn vorige PC had ik de gewone Harddisk ook vervangen door een Crucial SSD. Die was toen als beste uit de bus gekomen bij Tweakers.net. Dat was ook waarom ik niet aarzelde toen deze Crucial op mijn scherm verscheen.

Na overleg met de expert, in casu mijn dochter Monique, wiens dagelijks werk het beheer en de reparatie van de bedrijfs-laptops voor een groot bedrijf is, heb ik besloten deze SSD te bestellen.

Intussen had ik ook al een USB M.2 behuizing te leen geregeld. Bij AliExpress heb ik intussen voor € 13 ook zo’n behuizing besteld zodat daarin de oude SSD als externe SSD in kan gaan functioneren.

Ook had ik op de website van Crucial,  disk clone software Acronis True Image gedownload om de bestaande SSD te clonen naar de nieuwe SSD. De software kon ik alleen niet proberen zonder een Crucial SSD in/aan mijn laptop.

Vanmiddag werd de SSD gebracht.

Vanavond na het diner heb ik eerst de nieuwe SSD in het USB houdertje gestoken en aan de laptop gehangen. De Crucial software eiste een Crucial SSD te zien. Ik kon via Schijfbeheer de nieuwe SSD actief maken en formatteren, maar de software verrekte het.
Na een reboot met de USB SSD er aan, lukte het wel. Ik kreeg een aantal keuzes en had al gelezen dat ik de automatic clone optie moest kiezen.

Inderdaad begon de software mijn oude SSD naar de nieuwe SSD te clonen. Bij de start 1:28h resterende tijd.

Nou dan maar even wat anders doen. Na 20 min zag ik mijn scherm zwart worden en toen bleek de clone operatie toch gereed te zijn.

Kortgeleden had ik mijn mooie laptop nog van de dood gered na een volledig Cola Zero bad. Ik heb toen razendsnel de laptop geopend om de accu los te maken en daarna de laptop met perslucht droog te blazen. Ik wist dus hoe dat ding open moest.

Dat witte rechthoekje onder de ventilator is de SSD systeemschijf. Er is maar één slot in dit moederbord,
Ik maakte de accu los en het schroefje van de SSD. Die kon ik er zo uit pakken en de nieuwe SSD voor in de plaats zetten. Precies even dik als de originele SSD. Ik wist dat ik daar op moest letten. Het model 2280 was hetzelfde (22mm breed en 80mm lang).
De accu connector weer terug geschoven, deksel weer dicht en de schroefjes er in.

De laptop werkte naar mijn gevoel iets sneller dan eerst. Het Windows 11 systeem is gewoon in tact gebleven en ik heb helemaal niets verder hoeven instellen. Alles werkt gewoon al heb ik ruim 1,5 TB extra aan schijfruimte. Daar zal ik de komende vakanties toch wel genoeg aan hebben voor foto’s en video’s.

Al met al dus een klusje van 30 min.

Update 8 feb 2023
Vandaag kwam via de post mijn bestelling van een SSD behuizing al binnen. 14 dagen na bestellen! voor € 13,82. Niet alleen een supersnelle postbestelling, maar het bleek ook een supersnel apparaat.

Dit was wat ik voor dat geld kreeg, een aluminium behuizing, een print voor montage van de uit de laptop aflomstige SSD (de SSD zie je helemaal onderaan op de foto) een snel USB snoertje met een verloopstuk van USB-A naar USB-C en een kruiskop-schroevendraaiertje.
De hele operatie was een kwestie van de SSD in de connector, de borg bus met een schroefje vast zetten en daarna alles in de behuizing schuiven. Dekseltje met 2 schroefjes vast en werken maar.

Het snoertje was eigenlijk een dingetje waar ik naar op zoek was om foto’s vanuit mijn telefoon naar de laptop de transporteren.

Na de SSD aan de laptop gehangen te hebben kon ik deze met schijfbeheer van een Windows systeemschijf naar een opslagmedium maken.
Ik zocht nog even wel schijfformaat het handigste zou zijn, nou dat werd exFat. Waarom exFat? Omdat dit formaat ook leesbaar is door apparaten waar geen MS Windows op draait, zoals Apple, onze Samsung TV en zelfs de Android van mijn telefoon kan hem lezen.

Het data-transport van snel station intern naar snel station extern gaat echt met een bloedgang. Je hebt het echt over enkele GB per seconde.
Mooi zo’n supersnelle 512GB USB stick daar kan ik onderweg de kopieën van mijn foto’s en video’s op veilig stellen.