Spaarndam Excursie stichting MEGA

Vandaag was er een excursie van de stichting Militair Erfgoed Groot Amsterdam. Deze excursie werd georganiseerd door René Ros.

Om 09:30 uur werden we ontvangen in het restaurant Villa Westend nabij munitiecomplex Spaarndam. René had voor koffie met een gevulde koek gezorgd en gaf een introductie. We waren met een groepje van 8 deelnemers met elk hun eigen interesses.

We begonnen een kijkje te nemen op het Munitiecomplex, onder leiding van een boswachter van Recreatieschap Spaarnwoude. Ik kende het complex nog als militair terwijl het in gebruik was. Wachtpatrouilles, soms midden in de nacht.

Het complex is nu vrijwel verlaten en flink wat loodsen zijn lek en bouwvallig. Ook de bomen zijn niet zo stevig meer en waaien soms om. Al met al wint de natuur terrein op dit moment.

Dit munitiecomplex is aangelegd op een deel van het terrein van de Voorstelling bij Spaarndam, uit 1919. De betonnen schuilplaatsen zijn zichtbaar over het gehele terrein. Deze stonden er dus al voordat het munitiecomplex in 1955 werd aangelegd.

Deze voorstelling kon na verlaten ook geïnundeerd worden en daarvoor zit een inlaatschuif in het terrein op het complex. In het voorjaar was de schuif nog zichtbaar, maar vandaag was deze totaal overwoekerd door bramen en niet te benaderen. Wel was daar weer een mooi uitzicht op de fortgracht van Fort benoorden Spaarndam.

Fort benoorden Spaarndam kon helaas niet bezichtigd worden omdat daar op dit moment het dak gerepareerd wordt en het als bouwterrein niet voor bezoekers toegankelijk is.

Na dit bezoek werd een rondrit gedaan over verschillende militaire wegen langs helaas verdwenen objecten van de Stelling van Amsterdam, zoal Groepspark Halfweg No 1. Waarbij ook een vlotbrug hoorde.

Ook kwamen we langs een Duitse radiocommunicatie bunker van Fliegerhorst Schiphol uit WW2. Op dat moment regende het behoorlijk en werd er alleen in het busje gepraat. We vervolgden via Spaarndam, waar verteld werd over een stenen beer die in de dijk verborgen zit en die nog door de Duitsers als executieplaats gebruikt was. Nu onzichtbaar.

We kwamen bij de batterij Spaarnwouderveen. Oorspronkelijk een post van Kraijenhoff, maar in 1927 ingericht als schietpunt voor de luchtdoelartillerie met 3 staal op beton affuiten.

Hier zou geschut, ontworpen voor gebruik op schepen, ingezet worden als luchtdoelgeschut. De plaats van deze batterij was omdat de spoorlijn als navigatie gebruikt werd door de piloten van die dagen. Het geschut was geen succes en bleek na 100 schoten versleten.

Via Batterijweg en Lagedijk reden we naar Fort bij Penningsveer.

In mijn militaire tijd was Fort bij Penningsveer altijd een drukke bedoening. Het hele terrein lag vol met materieel als kisten etc. Het was een werkplaats. De één zegt dat aan de munitiekisten gewerkt werd, ergens anders heb ik weer gelezen dat daar munitie gedemonteerd werd. Ik weet er het fijne niet van.

Het eerste wat je ziet als je op Fort bij Penningsveer komt is de grote werkloods. De laatste van drie loodsen die op dit terrein gestaan hebben. Blij dat die nog bewaard is gebleven.

We liepen rond het fort en daarbij viel mijn oog op wat kogelinslagen in de rechter keelkazemat.

René had voor lunch gezorgd en tijdens de lunch werd door de beheerder uitleg gegeven over het huidige beheer en hoe dat ontstaan is uit jeugdwerk in de Jordaan in Amsterdam. Nog steeds is het fort een slaapplek voor jeugdgroepen als scholen etc.

Over de kogelgaten werd verteld dat hier een conflict geweest is tussen nog aanwezige Duitse soldaten en Canadese bevrijders samen met de Nederlandse BS en dat daarbij geschoten is.

Na de lunch reden we naar Fort bij de Liebrug. Dit fort was tijdens mijn diensttijd in gebruik bij Brinks waarde transporten. Nu zitten er een aantal ondernemers in, waaronder een wijnhandel in de poterne en frontgebouw. Voor ons gingen alle deuren en hekken open en konden we een leuke rondwandeling maken.

Het terrein is behoorlijk aangepast ivm de waarde transporten en de resten van de hefkoepelgebouwen zijn in het geheel niet meer zichtbaar door beplanting en andere hindernissen.

De centrale gang in dit fort is mooi zichtbaar zo.

In de linker keelkazemat bij de mitrailleuropstellingen is de oude bedieningspost van de veiligheidssystemen nog goed aanwezig.

Na dit bezoek reden we naar de andere zijde van de spoorlijn en de snelweg, daar is een terrein gevestigd van Rijkswaterstaat. Op dit terrein was ooit het torenfort Fort aan de Liede gelegen, in het midden van de ringvaart van de Haarlemmermeer. Een nevenbatterij is nog in de dijk zichtbaar. Het vermoeden is aanwezig dat de onderste laag van Fort aan de Liede nog in de aarde verstopt zit. Dit gezien de cirkelvormige verhoging in het terrein. Ook zijn nog schuilplaatsen aanwezig met de afdruk van een geniehelm in het beton.

Helaas geen toegang tot het terrein van Rijkswaterstaat. Volgens het huidige personeel is er helemaal niets meer zichtbaar op het terrein. Één blik op Google Earth en stafkaarten zal je anders doen vermoeden.

Hier na maakten we een rit, waarbij we langs een mooi herbouwd kruithuis kwamen, het voormalig Groepspark Halfweg, afd munitie. Vandaag kwamen we er niet dichtbij, maar in 2014 maakte ik deze foto.

Een soortgelijk kruithuis stond op het Sectorpark Ilpendam. afd munitie Slochterweg 2 te Amsterdam toen ik daar zelf patrouille liep.

Ook Sectorpark Zaandam, afd Munitie aan de Weer te Zaandam had tot 2013 een dergelijke loods met de onder het zijterrein gelegen waterkelder.

Helaas is dit gebouw in 2014 door de eigenaar gesloopt, terwijl het een monument was. Bij dit kruithuis was het zijterrein omgebouwd tot loods door de muur op te metselen, de kolommen waar de poort aan vast zat waren nog zichtbaar in de muur.

Op verzoek werd terug gereden naar de, langs de A9 gelegen en duidelijk zichtbare, Duitse Radiobunkers t.b.v. Fliegerhorst Schiphol om wat nader te kunnen onderzoeken.

Het complex bestaat uit twee bunkers.

Opvallend was dat een schietgat nog voorzien was van het bekistingshout, hetgeen eigenlijk wel slim is omdat bij een eventuele treffer de betonsplinters achter het hout blijven..

Er zaten 3 openingen in deze bunker, twee beveiligde toegangen en een soort damsluis systeem wat dicht gestapeld kon worden, kennelijk om zwaar materieel zoals generatoren, naar binnen te kunnen rijden.

De binnenruimtes van deze bunker waren duidelijk bij een boer in gebruik geweest, maar waren goed toegankelijk.

Het volgende fort wat werd aangedaan was Fort bezuiden Spaarndam. In deze horecagelegenheid werden we ontvangen met een drankje en een hapje. Dat was mooi om weer een regenbui af te wachten.

Fort bezuiden Spaarndam heeft een aantal elementen die in de afwerking afwijken van de andere forten. O.a. de varkensstaartjes als ogen in de muur, de vierkante pantserluikjes voor de ronde schietgaten in deuren en ramen, de uitklapbare stormladders naar de bovenzijde van het fort en de schuin geplaatste stormdeuren/luiken in de flanken van het fort.

.

Na het drankje was er nog gelegenheid om over het fort te wandelen.

Hierna vervolgde René met een uitleg over de plaatsing van het grote gemaal en de waterhuishouding m.b.t. de inundatie en de voor-stelling Spaarndam. Met name de damsluizen die in vredestijd dicht zijn en bij inundatie geopend moeten worden zijn afwijkend.

We wandelden verder langs de infanterie voor-stelling met granaatvrije schuilplaatsen.

We kregen uitleg over het gecompliceerde inundatiesysteem, waarbij steeds een nieuwe oplossing bedacht was voor een verandering in de tijd.

Bij het ontwerp van de Stelling van Amsterdam was inundatie aangelegd. Vervolgens werd de infanterie voorstelling aangelegd in het te inunderen gebied. De inundatie naar het verder weg gelegen gebied moest weer door die voor-stelling heen worden geleid en vervolgens moest ook weer de voor-stelling na ontruiming kunnen worden geïnundeerd. Vervolgens kwam de Duitse bezetter weer met zijn Vordere Wasserstellung in het zelfde gebied.

Met name de drie rijen schuilplaatsen van verschillende types en de grond depots zijn nog zichtbare voorwerpen van deze stelling.

Via het ooit aan het zoute IJ gelegen dorp Spaarndam kwamen we weer terug bij Fort bezuiden Spaarndam. Onderweg kwamen we in de liniedijk nog een nevenbatterij van Fort bezuiden Spaarndam tegen en een splintervrije infanterieschuilplaats.

Met het busje reden we weer naar de andere zijde van Spaarndam, naar het parkeerterrein bij Villa Westend. Hier namen we weer afscheid van elkaar.

Read Full Post »

Fietsen naar de molen in Schoorl

Vandaag was een miezerige dag. Het regende een beetje, was dan weer droog en daarna weer wat regen. Ik had het plan opgevat om bij de molen in Schoorl te kijken. Wat is er nu zo bijzonder aan de molen in Schoorl? De familieband met deze molen en camping Buitenduin.

Midden jaren 30 van de vorige eeuw ging mijn vader, samen met broers en zussen naar de accommodatie bij de molen in Schoorl. Mijn moeder ging met vriendinnen naar camping Bakkum, waar haar ouders een huisje hadden. Al het verkeer vond plaats op de fiets. Voor een weekeinde Schoorl werd vanaf de Orteliusstraat in Amsterdam naar de molen in Schoorl gefietst. Ergens onderweg zal dat Amsterdamse groepje dat groepje uit Koog aan de Zaan tegen zijn gekomen. Kennelijk klikte het, want op een gegeven moment zijn er foto’s van Koger meiden en Amsterdamse familieleden bij de molen in Schoorl. Op oude foto’s zie ik mijn tante Lien samen met haar schoonzus Nel en ook mijn vader en moeder. Op een andere foto weer een tafel vol bekenden, waarbij mijn vader nog niet bij mijn moeder zit, maar bij de beste vriendin van mijn moeder, genaamd Mara. Al met al hebben mijn vader en moeder elkaar daar ergens zo rond 1936 in de armen gesloten.

Er werd geslapen in de “boerderij” bij de molen. Gewoon de hele club op een laag stroo, volgens de foto’s. Aan het strand en in de duinen werd allerhande gekkigheid uitgehaald en er werd veel gelachen. Dit heeft zo tot het begin van de Tweede wereldoorlog geduurd.

Vandaag fietste ik door het duin naar Egmond aan Zee en van daar over de Provinciale weg tot de rotonde bij Bergen. Daar volgde ik de bordjes Schoorl en ik kwam uiteindelijk bij de skibaan van Il Primo uit. Er waren daar mensen die oefenden met skiën. Het zag er leuk uit.

Na het maken van een paar foto’s fietste ik verder en ik kwam uit bij het Klimduin.

Ook hier was verder niemand aan het klimmen en er waren ook vrijwel geen andere bezoekers. Ik ging verder door de winkelstraat in de richting van de molen.

Bij de molen zag ik dat deze molen, net als de camping, Buitenduin heette.

Mijn beide ouders bij deze molen toen ze nog geen verkering hadden, maar wel samen waren in een leuk Amsterdamse en Koogse vriendengroep.

Ik ging verder kijken op de camping.

Blijkens borden bestaat de camping Buitenduin 100 jaar en dat komt goed overeen met de verhalen van mijn ouders. Het is op zich een simpele camping, maar volgens de gasten een hele leuke camping die vrijwel tegen het dorp aan en tegen de duinen aan ligt. Na wat rondgekeken te hebben besloot ik maar door de duinen naar het strand te fietsten. Ongetwijfeld hebben mijn ouders dat ook veelvuldig gedaan.

Het is een heel mooi breed bos- en duingebied. Helaas is een paar jaar geleden een behoorlijk deel van de vegetatie door bosbranden vernietigd. Daar komen de omstandigheden voor de grove dennen ook nog bij zodat die worden opgevreten door kevers en aangetast door schimmels.

 

Uiteindelijk kwam ik bij Strandslag 29, Schoorl aan Zee. Dit moet de plek geweest zijn waar mijn ouders ook naar het strand gingen. Bijna alles wat voor de winter weg moet is nu al weg. Ik ging via het mooie betonnen fietspad naar Bergen aan Zee en van daar uit aan de zuidkant door de duinen richting Egmond aan Zee. Van Egmond aan Zee weer door de duinen naar de camping.

In de duinen kwam ik weer van die joekels van paddenstoelen tegen.

Ik besloot een foto te maken om aan te geven hoe groot deze paddenstoelen zijn. Ter vergelijking, in het midden ligt een 1 Euro munt en mijn beide schoenen, maatje 46 breed op schouderbreedte naast elkaar zijn onder aan de foto afgebeeld.

Ik moest nog net weer mijn regenjas aantrekken om droog de camping te bereiken. Op de camping aangekomen bleek ik 49km gefietst te hebben in 2:40 min. Zo dat is ook weer goed voor mijn lijf.

Read Full Post »

Boswandeling en strandbezoek

We hebben lekker geslapen en we werden om 07:00 uur wakker van het meutelen van Fabiënne.

In onze pyjama ontbijten met een boterham met chocopasta voor Fabiënne die in 5 minuten verdwenen was. Ze had trek! Na het ochtendritueel zag ik dat Fabiënne heel veel energie had. Ik besloot samen met Fabiënne een boswandelingetje te maken, pal aan de andere kant van de Zeeweg. Dat vond ze wel heel leuk. Er zijn ook zoveel dingen in een bos te zien, zoals paddenstoelen en mooi gekleurde bloemen en vooral de stormschade van vorige week vond ze interessant.

We kwamen bij een hele dikke boom die door de storm in twee stukken gebroken was. Fabiënne kon daar niet zelf op klimmen, maar met hulp van opa kregen we toch dit leuke plaatje. Fabiënne begreep waarom de boom gebroken was. “De binnenkant was helemaal verrot geworden.” Via het duin zijn we weer naar de caravan gelopen. Het was nog een beetje mistig en druilerig.

Na de lunch knapte het weer op en verscheen zelfs de zon en wat warmte. We besloten met de bolderkar een testritje te maken naar het strand en oma wandelde ook mee.

Oma kon meteen haar ruggensteuntje uitproberen op het strand en opa ging met Fabiënne pootjebaden. We gingen door een pierenbadje naar een zandbank en zo’n eiland van zand vond Fabiënne heel interessant. Lekker een anderhalf uur op het strand gebivakkeerd waarbij de zandhoop al windscherm diende. Ik lag in mijn blote bast en andere mensen wandelden langs in winterjassen. Wat zullen die het warm gehad hebben want het was best warm in de zon. Eind september nog lekker op het strand, wie had dat kunnen denken.

Na het avondeten hebben we Fabiënne weer lekker naar haar papa en mama gebracht. Onderweg sliep ze in de auto en thuis was ze weer helemaal fit toen papa thuis kwam.

Read Full Post »

Fabiënne op de camping

Maandag was het niet zulk mooi weer en voor dinsdagmorgen had ik een afspraak met de Verweij voetzorg voor een paar nieuwe steunzolen. De oude steunzolen dateerden van 1997 en waren wel aan vervanging toe.

Het zeulen met de kussens als we een nachtje thuis slapen begon ons ook te vervelen en eindelijk, na al die jaren hebben we een set kussens extra gekocht zodat die in de caravan kunnen blijven liggen. Dat maakt het weer een stukje comfortabeler.

Fabiënne werd nu ‘s morgens door Arjan gebracht en dat scheelde ook weer. Ik moest mijn voorraad medicijnen voor de komende drie maanden ophalen en daarna naar de voetzorg.

Ik had mijn oude wandelschoenen mee genomen. Het slijtpatroon van ruim 4000 echte kilometers  was duidelijk voor de specialist. Ik was bang dat ik een probleem met mijn voeten had, maar zij vond juist dat ik mijn voeten keurig afwikkelde. Ik had inmiddels wel “stijve” voeten gekregen, niet zo flexibel meer, maar daar was weinig aan te doen. Er werden verschillende soorten afdrukken gemaakt van mijn voeten en mijn nieuwe schoenen, Meindl Kansas,  werden ook gecomplimenteeerd… dat zijn hele goede schoenen.

Hierna nog even naar de Lidl voor de boodschappen en toen reden we samen met Fabiënne naar de camping.

Na de lunch wilde oma even met Fabiënne naar het piratenschip. Ik vond het leuk om daar een foto van te maken.

Als opa en oma lekker gek doen met je kleindochter. Mooier is er bijna niet.

Kennelijk was Fabiënne nog wat moe van het kinderdagverblijf van gisteren en van het klimmen en klauteren op het piratenschip, want ‘s middags wilde ze alleen maar tv-kijken.

We zijn maar vroeg gaan eten en Fabiënne ging lekker om 19:00 uur haar slaapzakje in.

Wij hebben in de voortent met het kacheltje aan tv zitten kijken en gingen er ook op tijd in.

Read Full Post »

Mooi wandelweer

Vandaag begon de dag met behoorlijke mist.

Zo tegen de middag werd het beter en kwam de zon door. Ik besloot zomaar een stuk te gaan wandelen en besloot over de camping Bakkum naar het Duinmeer te wandelen.

Als kind kwamen we hier vaak. We namen dan wat oud brood mee en gingen naar de Karpervijver. Ik herinner met nog de grote bekken die plop, zomaar een halve snee brood verorberden. Vanaf de Karpervijver ging ik noordwaards en op een gegeven moment weer richting zee. Er zijn daar zulke leuke bos- en duinpercelen. Ik was van plan even op het strand te gaan kijken en kwam onderweg het uitkijkduin tegen. Dat is weer een mooie oefening om de conditie te verbeteren. Onderweg naar boven zag ik wat mijn pad over steken.

Deze hagedis was heel fotogeniek en bleef mooi poseren. Zelfs toen er nog een mevrouw bij kwam staan en vroeg waar ik naar keek. Ook zij vond het een heel mooi beestje.

Op dit duin waren allemaal mensen en ik heb even voor een jong gezin een foto van alle gezinsleden tegelijk gemaakt met hun smartfoon. Dat werd zeer gewaardeerd. Op het duin kun je ook heel goed zien hoe hoog het duin bij de strandopgang is. Het pad loopt er echt op het hoogste punt over heen en elke keer dat ik daar klim gaat het beter.

Op het strand bleken er zelfs nog een aantal zonaanbidders te zijn. Het was er ook goed weer voor.

Ik liep over het strand naar de strandopgang waarover ik weer naar de camping terug kon wandelen.

Inmiddels zijn het paviljoen en de huisjes bij deze strandopgang weer weggehaald voor de winter. Hier de derde klim van de dag in deze wandeling voor mij.

Eenmaal boven bleek dat er nog heel wat mensen van plan waren naar het strand te gaan. Ik wandelde over dit pad naar beneden. Onderweg nog even genietend van een handje duindoornbessen.

Op de camping liep ik over het deel “Sport en Spel”.

Het viel mij op hoeveel huisjes er nog verhuurd waren. Dit is de verhuuraccomodatie van de camping.

De laatste 200 meter en ik was weer bij de caravan. We hebben nog heerlijk zitten lezen in de zon. Het was zelfs erg heet op een gegeven moment. Weer een mooie wandeling van 9,6 km met drie zware klimmen in mul duinzand.

Read Full Post »

Even kijken bij Nazi V1 raketlanceerplaats Castricum

Ik heb hier al eerder gekeken, naar aanleiding van een krantenberichtje over het schoonmaken van de Nazi V1 raketlanceerplaats Castricum. Vandaag ging ik op de fiets even een klein stukje het duin in. Via de Zeeweg en Johanna’s weg, belande ik op de Breedeweg. Ik wist dat de lanceerplaats aan de Willemslaan zou moeten liggen en reed de Willemslaan op een gegeven moment op. Ik reed tot aan het einde en had nog steeds niets gevonden. Dan maar helemaal terug. Uiteindelijk kwam ik bij de kruising van de Willemslaan en de Breedeweg de lanceerplaats tegen.

De lanceerplaats was nog goed te zien. Deze lanceerplaats is aan het einde van WW2 gebouwd. Ik begreep dat er verschillende gebouwen in de buurt waren gevorderd door de Nazi’s om daar de V1 op lancering te kunnen voorbereiden. Als ik het goed onthouden heb moesten de “kruisraketten” nabij de lanceerplaats opgebouwd worden. Er moest brandstof in de vleugels moesten gemonteerd worden. De stoomgenerator moest gevuld worden met waterstofperoxide en ook het richtings kompas moest gesteld worden. De baan ligt precies naar Londen gericht.

De Castricumse lanceerplaats is nooit gebruikt en was ook nog niet voorzien van de 45m lange ijzeren stelling waarop de raket gelanceerd moest worden. Wel schijnen de voeten voor de ijzeren stelling aanwezig te zijn.

Je schijnt aan het putje van de lanceerplaat te kunnen zien of de stelling gebruikt is. Hier stroomde het afval van de stoomgenerator in.

Met een uurtje was ik weer terug op de camping waar we nog weer lekker in de zon hebben gezeten.

Op een gegeven moment kwam er een man met een kar met houtsnippers over het pad langs de caravan. Ik sprak hem aan en zei dat wij daar wel wat van wilden hebben zodat er minder zand in de voortent en caravan kwam.

Dat werd meteen geregeld.

De houtsnippers composteren en daardoor kan er volgend jaar gras gezaaid worden volgens de medewerker van de camping.

Read Full Post »

Wandeling Kennemer Duinen

Vandaag besloot ik nog een wandeling te maken in de Kennemer Duinen, voornamelijk om mijn wandelschoenen nog beter in model te krijgen. Het is even een werkje, maar dan heb je er ook jaren plezier van. Met natte schoenen vertrokken. Uit voorzorg had ik een paraplu meegenomen en dat bleek later geen overbodige luxe.

Ik liep de camping af door het kleine paadje en aan de overzijde van de Zeeweg ging ik meteen het bos in.

Over leuke kleine paadjes wandelde ik naar het eerste inlaatgebied.

 

Ik wilde eigenlijk midden door dit gebied omdat daar wel een weg getekend staat op de stafkaart. Helaas bleek dit een werkweg en verder verboden toegang. Dan maar over de toegelaten weg. Daar wordt door maaien kennelijk een voetpaadje gerealiseerd zodat je niet tussen de fietsers op de klinkerweg hoeft te wandelen. Helaas is dit paadje inmiddels op een aantal plekken weer open geploegd door een aantal mountainbikers, de sportieve slopers.

Onderweg kwam ik een mooie geplofte paddenstoel tegen, volgens mij een boleet. Kennelijk zijn er ook dieren die zich daar te goed aan doen.

Nog een klein stukje verder en daar hoorde ik het geruis van “De Kwal” of te wel de inlaat van het voorgezuiverde IJsselmeerwater in het infiltratiegebied.

Dit water zakt door een kanalenstelsel in de grond en wordt op vele meters diepte weer opgepompt om drinkwater van te maken.

Ik liep over een zijkant van het zweefvliegveld naar het zuiden en kwam bij een ander stukje van het gebied waar inmiddels de na de Tweede Wereldoorlog aangeplante Grove Dennen grotendeels verdwenen zijn. De aan- en afvoerkanaaltjes zijn wel mooi om te zien.

De Van Oldenbarneveldweg werd opeens verboden toegang. Via de Valleiweg liep ik door een gebied waar Schotse hooglander runderen liepen te grazen. Een hardlopende man in een fel geel trainingsjack deed ze niets. Het begon te regenen en toen ik mijn paraplu op stak werden de beesten al onrustig en toen ik naderde met opgestoken paraplu gingen ze allemaal verkassen. Ik wandelde rustig door.

Bij de Valleiweg was. een bord met uitleg hoe het gekomen was dat de dennenbomen allemaal weg waren. Het was iets dat de bomen inmiddels volwassen waren en dat de ondergrond en de waterstand niet met de groei van de bomen overeen kwam, waardoor de bomen bevattelijk werden voor plagen door kevers en zwammen en daardoor af sterven.

Grote zwammen helpen ook bij het verwijderen van de laatste resten van de grove dennen.

Toch wel grappig om te zien dat er zomaar weer een stuifduin aanwezig is.

Via mooie bospaden ter hoogte van Heemskerk liep ik weer terug naar het Noorden en kwam zo terecht bij een toegang tot het zweefvliegveld. De bomen waren open en het veld was toegankelijk. Ik ben helemaal over de dubbele start- en landingsbaan in de richting van het clubhuis van de Eerste Zaanse Zweefvlieg Club gewandeld.

Op de vliegbasis Woensdrecht ben ik wel tijdens een oefening over de startbaan gewandeld, maar dit was toch mooier. Het is een grasbaan en niet zo heel erg vlak als ik gedacht had. Wel ook hier veel paddenstoelen.

Via bospaden kwam ik langs de Brabantse Landbouw en uiteindelijk wandelde ik de camping weer op. Ik had 15,6 km gewandeld in de regen. Helaas waren mijn schoenen nog steeds niet droog, maar wel prima naar de vorm van mijn voeten. Het was weer een mooie wandeling met veel ups en downs, door de heuveltjes en duintjes. Op de bospaadjes kwam opeens de gedachte bij mij op of de NAZI V1 lanceerplaats nog zichtbaar zou zijn. Daar ga ik morgen wel even kijken.

Read Full Post »

Fietsen Bakkum naar Bergen

Vanmorgen stonden op met mist en kou. Vannacht is het 5°C geweest en dat merkten we wel. Al snel kwam de zon op en dat leverde dit mooie plaatje op.

De koude en de mist was snel verdwenen en we konden om 10:00 u al weer buiten in de zon zitten.

De hele dag bleef het verder mooi weer. Buienradar voorspelde nog we een stevige bui rond 14:00 uur en daarom heb ik maar even een regenjas in de zijtas van mijn fiets gedaan toen ik het plan ging uitvoeren om van Bakkum naar Bergen te fietsen, zo veel als mogelijk door het duingebied.

Onderweg kwam ik al snel weer paddenstoelen en zwammen tegen.

Deze boomstronk wordt opgeruimd door een zwam met een doorsnede van tenminste 30 cm. De stronk zal dan vast wel snel verdwenen zijn.

Ik fietste met wat tegenwind naar Egmond. In Egmond koos ik een binnendoor weggetje naar Bergen en juist waar dat weggetje weer op de grote weg naar Bergen uit komt is een boeren camping die een stuk van de door de Duitse bezetter in 1940-1945 geconstrueerde Atlantikwal. In dit geval zijn het Drakentanden waar de tanks op zouden moeten stranden.

Na 75 jaar staan deze Drakentanden er nog steeds goed bij. Niks geen last van betonrot.

Ik ging de eerste beste gelegenheid rechts af, weer het duingebied in. Op het fietspad stond de directeur van de langhoornige langharige grazers, volgens mij Schotse hooglanders.

Zo te zien kan het wel een vechtersbaas zijn want zijn ene hoorn staat hele maal scheef op zijn kop. Zijn dames deden het rustiger aan, die lagen lekker in de schaduw te herkauwen.

Nog een paar klimmen en afdalingen en toen waren de eerste rietgedekte huizen van Bergen aan Zee zichtbaar. Ik fietste de boulevard op. Het was wederom een Duits festival, vrijwel alleen Duitse kentekens.

Mijn goedenmiddag werd ook netjes beantwoord met Gutenmittag, maar dat begreep ik wel hoor. Wat ik niet begreep was het uitzicht waar deze mensen van zaten te genieten. Ik keek waar zij naar zaten te kijken en zag dit:

Volgens de politici zijn de windmolens op zee niet zichtbaar, maar daar heb ik wel een andere mening over. Mijn ogen mankeren nog niets aan scherpte. Het is natuurlijk wel goed als we zo in onze energiebehoefte kunnen voldoen, zeker als deze windparken ook nog eens waterstofgas gaan produceren. Daar kunnen we ook de kachel op laten branden en auto’s en vliegtuigen zich laten verplaatsen. Nu nog iemand die een meer energiearm proces weet te bedenken om water in waterstof en zuurstof te ontleden. Water genoeg op aarde en als de waterstof verbrandt met zuurstof wordt het weer water en kan het spel opnieuw beginnen.

Ik wilde eigenlijk nog iets noordelijker van Bergen een natuurgebied bekijken, maar daar kwam ik zo snel niet bij. Dat moet ik een andere keer nog maar eens doen.

Onderweg kwam ik nog een ander stuk Atlantikwal tegen. Ook dit deel staat nog steeds.

Toen ik jong was waren er nog veel meer overblijfselen van de Atlantikwal, vooral in Castricum. Maar de meeste overblijfselen zijn niet erg zichtbaar meer.

Ik fietste weer terug naar de camping en kwam langs het voormalig Nederlands militair vliegveld Bergen. Ik ben daar al vaker geweest, maar probeerde nu de weg naar de molen en de als boerderij gecamoufleerde loods/casemat te berijden. Dat liep helaas vast op een boeren erf.

Eenmaal weer in de buurt van de camping nam ik het pad wat ik altijd reed toen we daar nog met de tent een heel seizoen stonden. Langs het “korenveld”.

Dit korenveld is nu een ondiep meertje geworden doordat het ten dele uitgegraven is. Wat nog wel is zoals vroeger is de sloot waar ik altijd samen met andere kinderen zat te spelen. Er groeide daar watermunt en dat groeit er nu nog steeds uitbundig.

Vroeger was het een prutsloot, tegenwoordig is het glashelder water en zie je alles leven en groeien. Vlak achter dit slootje begint de camping Bakkum weer en daar stonden wij altijd met de tent met mijn ouders.

Ik kwam bij de caravan terug, juist op het moment dat Els de koffie aan had gezet. Vermoedelijk als gevolg van telepatie, want we bellen elkaar zelden.

Ik had in totaal een 36 km gefietst en dat was weer mooi bijna twee uur bewegen. Prima voor de conditie en heerlijk genoten van het mooie weer.

Read Full Post »

Gemiste wateroverlast

Zaterdag was er hier op de camping voortdurend regen en op een gegeven moment hadden we daar genoeg van. We besloten even 25 minuten naar huis te rijden en daar een nachtje te slapen. Thuis bleef het de hele middag droog en had ik nog even het idee dat we beter op de camping hadden kunnen blijven. Els deed zaterdag even thuis de was en we hebben lekker even rustig aan gedaan door te computeren.

Ik trof ook nog 5 grote augurken aan mijn plantjes in de tuin, waardoor er weer een pot vol was. De augurken in de pekel, die kunnen zondag in het zuur.

Zaterdagavond lekker tv gekeken met een lekkere Ardèche wijn van de camping waar we gestaan hebben en verschillende kaasjes en paté er bij.

Zondagmorgen verse croissants gebakken en zo tegen koffietijd was het nog steeds droog. Els wilde graag thuis blijven, maar het weer werd steeds beter en op buien radar zag de rest van de dag er op de camping droog uit. We besloten maar weer naar de camping te gaan. Ik deed nog even snel de augurken in de pot en de kokende kruidenazijn er bovenop tot de pot vol was. Dat blijft wel goed zo.

Op de camping aangekomen zagen we dat het daar vreselijk hard geregend had. Alle voortenten stonden in de ventilatiestand en op het terrein was goed te zien dat er heel veel water was gevallen. De campingburen wisten te vertellen dat het zaterdagmiddag uren lang vreselijk gehoosd had en dat het maar niet leek op te houden. Dat hebben we fijn gemist. Bij ons was alles nog droog gebleven.

Hier werd het droog en zelfs de zon kwam er goed door. De stoelen en tafeltje naar buiten en de middag hebben we heerlijk in de zon zitten lezen.

Ik kreeg wel zin om nog even een stuk langs het strand te wandelen. Ik besloot het “oude” pad te nemen naar strandpaal 43. Daar ging ik vaak met mijn ouders heen als we op Camping Bakkum stonden. Ik wist al dat het bos van de grove dennen, waar het pad door heen liep, grotendeels weg was.

Ik zag nu echter ook dat alle overgebleven eiken kennelijk door ziekte waren aangetast en de meeste eiken waren ook echt dood en waren alleen nog verticaal brandhout. Hier wordt het weer echt duingebied en is het bos verdwenen.

In de verte zag ik de strandopgang weer naderen. Wat is dat pad toch raar verlegd, midden over de hoogste duintop in de buurt. Dat is voor de jeugd wel leuk, maar om gewoon even naar het strand te gaan is het een beste klim in dat mulle zand.

Bovenop is er wel mooi uitzicht en een hele steile afdaling naar het strand. Vandaag was het strand wel smal, kennelijk was het hoog tij. Ik besloot over het strand naar de strandopgang Castricum aan Zee te wandelen. In de buurt van de Castricum aan Zee was de jeugd lekker in de zee aan het spelen.

Verderop was nog een stel in zee aan het zwemmen. Het zeewater is nog van prima temperatuur. Ik hoop eigenlijk dat komende week er nog een zodanig lekkere dag tussen zit dat ik zelf ook nog even in zee kan zwemmen.

Ik besloot het duinpad vanaf de Zeeweg naar de Veldweg te wandelen en zo weer naar de caravan te gaan. Toen ik bij de caravan kwam had ik toch mooi weer 7,4 km gewandeld. Zo blijf ik lekker in beweging.

Read Full Post »

Afwisselend regen en zon

Vandaag stond in de voorspellingen als een dag met veel bewolking en regenbuien.

Vanmorgen vroeg werden we om 07:00 uur wakker met een regenbui en van het brabbelen van Fabiënne, die al wakker was, maar heerlijk in haar slaapzakje bleef liggen. Korte tijd later was de wind weg en ook de wolken waren grotendeels weg. Na het ontbijt ben ik met Fabiënne in het zitje naar de strandopgang Castricum aan Zee gefietst. Ik moest zowaar de voetsteuntjes een plaatsje lager zetten omdat haar beentjes gegroeid waren sinds het laatste ritje.

Het was redelijk op het strand, maar er lag verder weinig, het hele strand was glad gespoeld en de regen had alles helemaal vlak gemaakt. Fabiënne nam een handje vol schelpen mee, maar verder had ze daar niet veel belangstelling voor. We gingen verder en ik ben met Fabiënne achterop de duinen in gefietst. Onderweg kwamen we een kudde wild grazende paarden tegen. De paarden waren niet wild, maar juist heel tam. Ik kon er zo tussen door fietsen en de paarden bleven grazen.

Een stukje verderop, waar in mijn jeugd het “korenveld” was, zag ik opeens een hele grote paddenstoel staan.

Met Fabiënne er naast kun je heel goed zien hoe groot de paddenstoelen zijn. Ik schat de grootste op 35cm hoog.  De hoed van de grootste paddenstoel is al gescheurd, maar dat kun je op de foto niet zien.

Weer eenmaal bij de caravan wilde Fabiënne met haar iPad. Dat vindt ze geweldig. Er staat ook educatief materiaal op en daar gaat ze zelf mee aan de slag. Leuk om te zien.

Gedurende de ochtend hebben we een paar keer een bui gehad, maar in de middag hebben we toch enkele uren kunnen genieten van de zon.

We hebben voor het avondeten ons nieuwe kleine Cadacje uitgeprobeerd met het grillen van een paar hamburgertjes. Dat ging prima. In het begin moest wel even de nieuwigheid van de vlamverdeler worden gebrand, maar daarna ging het uitstekend.

Na het avondeten hebben we Fabiënne weer naar huis gebracht. De avond lekker in de voortent zitten lezen.

Read Full Post »